Opis i charakterystyka technologii

Węzły grupowe oraz kotłownie lokalne – opis i charakterystyka istniejącej technologii

Zaopatrzenie w ciepło na osiedlu Skorosze w Warszawie

Obecnie osiedle Skorosze zaopatrywane jest w ciepło z pięciu osiedlowych kotłowni. Są to kotłownie gazowe średnich mocy, a mianowicie:

  • przy ulicy Nurzyńskiej 1 – kotłownia o mocy cieplnej zainstalowanej Qins=6,9 MW,
  • przy ulicy Rakietników 25A – kotłownia o mocy Qins= 8,1 MW,
  • przy ulicy Kolorowej 15 – kotłownia o mocy Qins= 9,2 MW,
  • przy ulicy Szancera 3 – kotłownia o mocy Qins= 9,2 MW,
  • przy ulicy Skoroszewskiej 7 – kotłownia o mocy Qins= 3 MW.

Kotłownie opalane są gazem wysokometanowym typu E. Ich sprawność zamyka się w granicach od 92 do 94%.

Wyżej wymienione kotłownie w 2015 roku wyprodukowały łącznie 124 886 GJ ciepła, a sprzedały 111 854 GJ. Kotłownie w 2015 r. zużyły 3 799 123 m3 gazu ziemnego o średniej wartości opałowej 32,87 MJ/m3.

W pierwszych latach powojennych, w okresie budowy nowych osiedli mieszkaniowych zaopatrzenie w ciepło było realizowane poprzez lokalne kotłownie osiedlowe.

Plan uciepłownienia Warszawy – 1952 r.

Wraz z rozwojem miejskiej sieci ciepłowniczej (m.s.c.) uciążliwe kotłownie osiedlowe, zostały zastąpione węzłami grupowymi, podłączonymi do m.s.c. W nowym rozwiązaniu nadal wykorzystywano sieci prowadzące z byłych kotłowni, a obecnie węzłów grupowych do poszczególnych budynków, zwane sieciami ciepłowniczymi niskoparametrowymi. Węzły grupowe działają jako tzw. węzły jednofunkcyjne czyli zapewniające tylko ogrzewanie pomieszczeń (c.o.), ale występują także węzły grupowe dwufunkcyjne, czyli zapewniające zarówno ogrzewanie pomieszczeń jak i ciepłą wodę użytkową (c.w.u.) Ciepła woda użytkowa wytwarzana jest bądź centralnie w węzłach grupowych i dostarczana do budynków siecią zewnętrzną (rozwiązanie rzadziej spotykane), bądź wytwarzana jest w gazowych podgrzewaczach (piecykach łazienkowych) – rozwiązanie dominujące.

Kotłownia lokalna przeznaczona do likwidacji

Kotłownie przy ul. Rakietników, Nurzyńskiej, Szancera i Kolorowej zostały kupione w roku 1975; a kotłownia przy ul. Skoroszewskiej została wybudowana w 2009 r.

Starzejące się urządzenia coraz częściej ulegają awariom, a ich efektywność maleje. Dodatkowo cena ciepła ponoszona przez Odbiorców ciepła, dostarczanego z osiedlowych kotłowni jest znacznie wyższa niż cena ciepła, dostarczanego z warszawskiego systemu ciepłowniczego. Dlatego też Veolia Energia Warszawa S.A. w ramach niniejszego Projektu planuje przyłączyć osiedle Skorosze do warszawskiego systemu ciepłowniczego.

Aby to zrealizować, trzeba zbudować kilka kilometrów sieci która powiąże osiedle z magistralą ciepłowniczą wykonaną w ostatnich latach wzdłuż ul. Nowolazurowej.

Budynki kotłowni nie zostaną rozebrane. Wymontowane zostaną z nich tylko piece gazowe, a ich miejsce zajmą wymienniki ciepła zasilane gorącą wodą z warszawskiej sieci ciepłowniczej.

Mieszkańcy osiedla Skorosze zyskają większą pewność dostaw ciepła oraz ciepło w niższej cenie, ponieważ ceny ciepła systemowego w Warszawie należą do najniższych w Polsce.

Schemat zasilania w ciepło budynków przyłączonych do kotłowni lokalnej oraz budynków wyposażonych w węzły indywidualne:

Węzły cieplne, które zlokalizowane są w poszczególnych budynkach nazywamy węzłami indywidualnymi. W takim przypadku sieć wysokoparametrowa doprowadzona jest do każdego budynku poprzez własne przyłącze ciepłownicze i zasila węzły indywidualne. W zależności od potrzeb węzły indywidualne mogą zasilać instalacje wewnętrzne centralnego ogrzewania (c.o.) w budynku oraz służą do podgrzewu ciepłej wody użytkowej (c.w.u.). W budynkach mieszkalnych z reguły buduje się węzły dwufunkcyjne zapewniające zarówno c.o. jak i c.w.u. Węzły indywidualne wybudowane w ramach Projektu są całkowicie zautomatyzowane przez co charakteryzują się większą efektywnością dostawy ciepła niż węzły grupowe.

Nowy indywidualny węzeł cieplny wybudowany w ramach projektu „Węzły indywidualne dla Warszawy – etap I”

 

Warto dodać, że węzły indywidualne pozwalają na prowadzenie indywidualnej gospodarki ciepłem tzn. wspólnota może samodzielnie podjąć decyzję o zasadach gospodarowania ciepłem np. o terminach włączania ciepła, może wpływać na parametry zaprogramowania poziomu ogrzewania czy przeprowadzić działania termomodernizacyjne.

Skorosze